Her i huset er sennep eit vanskeleg tema. Det er så stor variasjon at det ikkje har lukkast å skape konsensus, så etter ei periode der eg prøvde å lage fornuftig sennep av Colmans sennepspulver, har vi helde oss til:
Ymse "vanlege" sennepsslag, der det gjerne er tilsett litt honning (her er honningkvaliteten mindre essensiell, all den tid all blomstersmak vert overdøva av sennep). Dette brukast i dei fleste samanhengar, men:
- Sjølv brukar eg Dijon-sennep til pølseliknande mat, i den grad slikt vert servert. Pølser skal anten ha nok smak til å konkurrere med Dijon, eller så bør smaken overdøvast uansett. Eg er elles lite fanatisk når det gjeld kva slags Dijonsennep. Vi kjøper alltid eit glas eller tre med nye variantar når vi køyrer gjennom Frankrike.
- I famliens spesialversjon av biff Stroganoff brukast 2 ss vanleg sennep (den med honning i går heilt fint, så slepp eg å sukre tomatpuréen) og 1 ts Dijon.
- Til lutafisk, kald svineribbe og annan julemat vil kona helst ha Idun grov. I slike samanhengar prøver eg gjerne nye produkt. Det skjer julemorgon og utover. Då drikkast gjerne øl & dram til, og mine kritiske sansar innrettar seg meir mot hyggje og tradisjonar i staden for nyanseskilnadar i smakopplevingane. Vokabularet vert eindimensjonal, og omhandlar berre skalaen "god - dårleg"
-Når det lagast sennepssaus til gravlaksen (eigentleg ikkje gravlaks, eg har funne ein svinaktig morosam og enkel - men dyr - måte å få svært god gravlaks på), brukar eg helst den vanlege Idun pølsesennepen. Andre variantar slår i hel dei sublime laksekryddesmakane.
- Prøver no også eit glas Idun "sterk", og det verka lovande, men det må nok til ein del honning skal denne vere bra.
Lurer frå tid til anna på å lage eigen sennep av Colmanspulver igjen, men det blir gløymt kvar gong eg er i slike butkkar. Sist eg styrte med dette heldt eg på med olje, kvitvin og honning i ymse blandingsforhold. Nokon som har tips?
