Me prøver om att ein “Nad-beater”, kven “beats the dust” denne venda? So har me litt info om musikklivet her i området i haust, og me kan avsløra at det vanlege panelet drakk nokre øl i mai i år.
Pioneer A-400
I førre dagboka skreiv eg om NAD C 355BEE. Og her kjem utprøvinga av Pioneeren, som lova. Eg er i ei “testboble", og då får hagearbeidet berre venta eit par dagar. Eg lånte Pioneeren attende frå eigaren for ei ny vurdering og ein ny sjanse. Eg var muligens litt hard med han i fyrste omgang. Eg prøvde han ut med små tovegshøgtalarar, og desse kan korkje spela høgt eller spela bass. Resultatet vart ein tunn og skrikande lyd. Akkurat slik eg ikkje vil ha det. Etter tallause konsertbesøk ynskjer eg ein lyd som minner meir om konsertsalen. Eg vil ha ein stor og fyldig lyd med eit solid bassfundament, ein eigenskap som du berre får med store høgtalarar, med element frå 10” og oppetter. Slike kasser er diverre litt store, men det får våge seg. Eg bur for tida åleine. Og skulle det dukke opp ei dame som gjev meg valet mellom ho og høgtalarane, er valet enkelt.
Men attende til utprøvinga: Eg kunne ha spart meg. Resultatet er visst at eg denne gongen skriv ein endå meir knusande dom. Forsterkaren høyrest ut som noko frå framtida, etter at robotar har teke over verda; musikarane er erstatta av maskiner med kunstig intelligens (AI), og musikkinstrumenta smidd av hardt og kaldt stål.
Bakgrunn
Dette var Pioneer sin freistnad på å skapa ein minimalistisk audiofilforsterkar, i samarbeid med engelske audiofile og teknikarar, og Abbey Road Studios. Sånn sirka og kort fortalt. Han er lettare voluminøs, ikkje meir enn vanleg breidd (42 cm) men relativt høg, med mykje luft inni. Sikkert for å imponera nokon, men med eit slikt tynt og flimsete topplok vert i alle fall ikkje eg imponert. Nad 3020 er bygd som ein tanks i samanlikning...
Les heile julidagboka i Audiophile.no
