Eg nerdar like mykje over bokutgjevingar som andre over vinylpressingar (og det er nok litt av det som dreg meg mot vinyl, også).
For å følgja dette litt opp (sidan det er min tråd). Akkurat som streaming og (før det) enorme CD-boksar er eit argument for vinyl (og svindyre gjenutgjevingar som The Original Source), så er ebøker og billig-pocket eit godt argument for bøker der det er lagt flid i typografi og produksjon.
Discover The Folio Society. The world's most extensive selection of beautifully illustrated books. The perfect gift. Find out more.
www.foliosociety.com
Mange som snakkar varmt om Folio Society. Eg har ikkje har noko derifrå; eg tek det for god fisk at det er høg kvalitet på trykk, papir og innbinding. Eg skal prøva nokre bøker derifrå også, sjølv om eg er skeptisk. Min skepsis:
- Eg tykkjer formatet (ca 25×16 cm) er litt stort, eg liker 20×13 cm, som på Wodehouse-serien frå Everyman's Library.
- Eg er lite interessert i fjongt utstyr som illustrasjonar og «slipcase cover».
- Typografien varierer mellom dei ulike bøkene: stort sett ser dei ut til å bruka skriftsnitt i familie med Bookman (altså vide bokstavar med høg x-høgd; der kroppen på bokstavane er ganske stor) og ganske tett linjeavstand. Eg liker betre å lesa Sabon/Garamond med litt større linjeavstand. Eg klarer ikkje anslå kor store typar dei har brukt, eg fryktar (ut frå bileta på heimesida) at dei er litt for store – det tykkjer eg gjer vondt å lesa.
Så, bøker på norsk, også omsette. Det er sjølvsagt meir drastisk; der ulike fysiske utgåver er som pressingar å rekna, er omsetjingar i slekt med nye innspelingar av eit verk: Du veit ikkje alltid om du les forfattaren eller omsetjaren. Før i verda var det ganske drøyt, då redigerte omsetjaren gjerne bort keisame delar av eit verk, td. tok Zinken Hopp bort ganske mykje då ho omsette
Det suser i sivet. Endå drøyare: Stompa-serien, som var nesten fullstendig omskriven for å passa til publikum (norske barn).
Norske bøker ofte har god typografi. Ikkje alltid, men stort sett har eg lite å innvenda, bortsett frå veldig-billige paperback-bøker. Særleg gjeld det nye bøker frå ordentlege forlag. Det største problemet er når dei skal laga praktutgåver i svært format: då endar dei gjerne opp med lange linjer og/eller to spalter.
Solum Bokvennen forlag skal ha kred for å ha fått til ei massiv nyomsetjing av dei gamle, tunge russarane. Dei har god typografi (som vi ofte har på norsk), med omslag som er eit overtydeleg nikk i retning Gallimards «Collection Blanche». Diverre har dei ganske ordinær paperback-innbinding, og det passar ganske dårleg når bøkene er meir enn 300 sider.
Skald forlag gir ut vakre bøker du kan bla i, lese i og kjenne på. Vi lager bøker som lyser opp bokhylla di og som skal vare. Ta ein titt.
skald.no
Skald forlag har ein fabelaktig serie med nynorsk omsetjingar av (semi-moderne) klassikarar, mange av dei omsette av norske forfattarar. Format 18×13 cm, ordentleg innbinding, eige skriftsnitt (
Skald grotesk, antikva og kursiv; litt steilt og litt skarpt, men ikkje dumt). Vi abonnerer på serien.
Bokelskere.no er et åpent, vennlig og gratis nettsamfunn for folk som liker bøker. Her kan du lage din egen boksamling på nett, trille terningkast, skrive omtaler og snakke med andre om bøker.
bokelskere.no
Den norske Bokklubben, favoritt-prügelknaben til alle litteraturinteresserte, hadde ei kåring på 1990-talet av dei hundre beste bøkene på 1900-talet (så kom det 10 til etter årtusenskiftet for å dekkja opp for 1990-talet). Fin serie (gode titlar), god innbinding. Litt uvanleg format, eg trur det er ca. 25×15 cm, litt høgt og smalt. Heldigvis gjev det kort linjelengd. Serien er sjølvsagt utgått, men stort sett godt tilgjengeleg brukt.
