Siril Malmedal Hauge
Denne konserten gjekk klokka 12 på morgonen - ja eg kallar det morgon - i Osasalen på Ole Bull Akademiet. Det var eit slit å koma seg opp tidsnok til å rekka det. Midt på natta. Osasalen er relativt liten og intim, noko heilt anna enn t.d. Vossasalen på Park, og lyden får difor ein heilt annan karakter. Han vert nesten som heime; i samanlikning. Det er fantastisk å koma so nær utøvarane, eg sit rett framføre trommeslagar Henrik Lødøen og både høyrer og ser korleis han byggjer opp og varierer tromminga etter kvart undervegs i låtane, til kvar einaste melodi. Ein slik endring i nivå, intensitet eller dynamikk får ein sjeldan med seg på plate, der går alt på full guffe. Null dynamikk. I alle fall på populærmusikk. Som regel betre lyd på jazzinspelingar heldigvis.
Eg kjenner ikkje Siril og gruppa hennar frå før, difor valde eg ut denne konserten på morgonkvisten. Siril fortel at ho spelar frå siste plata si, i hovudsak, men og litt frå tidlegaste. Smilande syng ho blide låtar i klassisk stil - kan ein kalla det slik? - og medmusikantane let seg smitta. Stemninga er blid og avslappa, og vetle blonde Siril nærmast svever framføre mikrofonen, voggande og nesten dansande. Nydelige låtar dette, slentrande vakkert, eg vart so oppslukt at eg nesten....
Les heile sundagsrapporten fra Vossajazz 2021 i Audiophile.no
