Eit bilete seier meir enn tusen ord, så her er nokre plott, som illustrerer skilnaden mellom lineær- minimumfasefiltre.
- Nullpunkta til lineærfasfiltre ligg på og symmetrisk om einingssirkelen i z-planet, fig. 2, medan nullpunkta til minimumfasefiltre, fig. 3, ligg på og på innsida av einingssirkelen
- Imulseresponsen til lineærfasefiltre, fig. 3 a) er ein sinc-funksjon (sin(x)/x), som er symmetrisl on midten. Dette er det same som ringing før hoveloben. Impulsresponsen til minimumfasefiltre er usymmetrisk og ringer ikkje før hovedloben, fig. 3 b)
- Amplituderesponsane til filtra er vist i fig. 4 a) og b), plotta med lieære frekvensaksar. Sampelfrekvensen er sett til 96 kHz, så Nyquistfrekvensen er 48 kHz. Begge filtra har orden 120 (121 koeffisientar). Vis ser at lineærfasefiltret, fig. 4 a) har større demping enn minimumfasefiltret, fig. 4 b). Dette har ikkje så stor betydning, etter som filtra i praksis vert realiserte i fleire seksjonar, og det er ikkje så vanskeleg å få den dempinga ein vil ha.
- Faseresponsen til lineærfasefiltret, fig. 4 c) er, som venta, lineær i passbandet. At han ikkje er lineær i stoppbandet har inga betydning. Fasen til minimumfasefiltret, fig. 4 d), er tydeleg ulineær. Dette treng ikkje å vera problematisk; analoge filtre har òg ulineær faserespons.
- Fig. 5 samanliknar amplituderesponsane for dei to filtra, plotta med logaritmisk frekvensakse.
